Vandaag wil ik het met jullie eens een keer hebben over relaties en de verschillende normen en waarden die je met elkaar kunt hebben.

Achter je handelen en gedrag zitten vaak normen, waarden en overtuigingen verborgen. Dit zijn de dieper liggende motieven van waaruit je handelt. Deze normen, waarden en overtuigingen zijn niet direct zichtbaar en ook niet altijd bewust. Ze maken deel uit van jezelf, maar meestal denk je er niet de hele tijd over na. Ze zijn er gewoon; wel ergens uit voortkomend hoor…..Meestal komen ze voort uit je opvoeding, je school, je vriendengroep en ook uit ervaringen die je hebt opgedaan gedurende je leven.

Nu is het zo dat je in een relatie tegen verschil in opvattingen, normen en waarden kunt oplopen. Dat herkent natuurlijk iedereen wel die ooit in een relatie heeft gezeten. Iedereen verschilt in bepaalde mate van normen en waarden en overtuigingen. Soms heb je daar helemaal geen last van en accepteer je prima hoe de ander denkt en voelt. Maar soms kom je in een relatie behoorlijk tegenover elkaar te staan. Dat is moeilijk!

Als relatietherapeut krijg ik mensen in mijn praktijk die lijnrecht tegenover elkaar staan. Pfffff! Dat is dan flink zoeken hoe dat dan komt en wat er achter de problemen van die mensen zit. Want iedereen heeft uiteindelijk toch hele goede bedoelingen. Maar die goede bedoelingen komen echt niet altijd tot hun recht.

Afgelopen week kwam ik voor een heel duidelijk verschil in opvatting te staan bij een stel. Allebei heel aardige mensen, en allebei ook heel anders in hun doen en laten. En ook nog met een heel andere waarde. Het zette mij behoorlijk aan het denken. Ook als prive-persoon die in een relatie zit. Dat is trouwens wel weer heel leuk van dit vak, omdat je altijd jezelf meebrengt als therapeut.

Maar terzake: Het gaat om een man en een vrouw die verschillen in hun opvatting over TROUWEN. Zij wil heel graag trouwen en hij wil helemaal NIET. Na een aantal jaren om de hete brei heen geleefd te hebben, komt er nu druk op de ketel, omdat zij nu toch wel eens een aanzoek wil hebben. Ze wacht al 4 jaar! En ze wil ECHT trouwen. Al van jongs af aan is het belangrijk voor haar om te gaan trouwen. Het is dus een norm die in haar familie heel belangrijk is. Familieleden vragen er ook om bij haar. Wanneer gaan jullie trouwen? Nu is ze slim genoeg om redelijk vrij te blijven van de druk van haar familie, maar het is ook wel een hele sterke eigen wens. Het is eigenlijk meer dan dat! Voor haar is de symboliek van het huwelijk en de belofte heel erg belangrijk. Zo belangrijk dat ik als therapeut en Miriam zijnde het bijna niet kan volgen. Maar dat maakt niet uit, want dat is mijn norm. Het gaat om haar eigen norm.

Hij komt uit een heel andere achtergrond. Elk huwelijk in zijn familie is gestrand. Veel ruzies binnen de familie. Hij houdt heel veel van haar, maar trouwen….. ECHT NIET! En daar is hij ook wel duidelijk in geweest, maar toch hebben ze er samen heel veel jaren omheen kunnen leven.

Maar goed: puntje bij paaltje: relatiestress! Lijnrecht tegenover elkaar. Veel pijn en moeilijke gesprekken verder zitten ze bij mij aan de tafel. Ze zijn netjes met elkaar. Ze luisteren naar elkaar. Ze laten elkaar uitspreken. Ze kijken elkaar aan! Wow! Best knap in een relatiecrisis. Want dat is het wel geworden. Beide mensen zijn intelligent en ze communiceren ook nog goed. Maar ze komen er echt niet uit. De wederzijdse pijn en het verdriet zijn zichtbaar. Het is behoorlijk uit de hand aan het lopen en super serieus.

Maar nu kom ik bij mijn persoonlijke stelling als het om relaties gaat:

In een relatie moet je allebei bewegen om tot elkaar te komen.

Het kan niet zo zijn dat de een zegt: Jij hebt een probleem en ik heb daar geen last van en ik ga daar niet in mee.

Zit ik als Miriam vanmiddag met mijn partner te praten over onze eigen problematieken. Als voorbeeld in ons gesprek geef ik het voorbeeld van de twee mensen die het hebben over trouwen of niet. Er is geen half trouwen of zo iets. Zijn we het allebei over eens. Maar wat blijkt???? We hebben allebei een totaal andere kijk op precies deze norm. Ik zeg: als zij wil trouwen en hij niet, dan moeten ze allebei bewegen. Maar mijn partner zegt: nee hoor! Het is haar wens en norm. Daar moet hij echt niet in mee gaan, want dan wordt hij hartstikke ongelukkig! En dit is precies waar we telkens tegenaan lopen in onze relatie. Een totaal andere norm over bewegen en afstemmen!!! Nog nooit zo dicht bij de diepere lagen van een probleem in onze relatie gekomen. Niet dat er een oplossing is, want we hebben er dus een heel andere norm en waarde over. Het probleem is plotseling heel duidelijk geworden. Bijna elke discussie tussen ons is terug te voeren op dit onderliggende verschil tussen ons.

Ik ben heel benieuwd wat jullie hier als lezers over te zeggen hebben! Er is geen goed en geen slecht. DE waarheid bestaat niet…. Helaas! Iedereen heeft zijn eigen waarheid.

Het stel in mijn praktijk zoekt samen met mij verder. We weten niet hoe het gaat lopen. Maar ik denk dat de discussie goed voor ze is om uit te zoeken. Ik hoop dat ze elkaar weer vinden. En zo niet, dan hoop ik dat ze individueel verder komen en iemand vinden die normen en waarden heeft die dichter bij elkaar liggen.

Miriam.