Tegenwoordig hoor je het zo vaak: Blijf bij jezelf! 

Persoonlijk verwonder ik me vaak over die uitdrukking, want ik ben er niet mee opgevoed. Vroeger spraken we nooit over het verschil tussen met de ander meevoelen of bij jezelf blijven. Ik ben opgevoed met aanpassen; aanpassen aan ons gezin, aan mijn zieke vader, aan mijn moeder die me nodig had, en aan onze manier van leven. Wij maakten geen onderscheid in wensen, meningen, gevoelens of individualiteit tussen de verschillende gezinsleden. Het was gewoon zo; whatever!

Daar ben ik in mijn latere leven natuurlijk keihard tegenaan gelopen! Want in je werk wordt er van je verwacht dat je ergens voor staat. Als persoon. Jij als persoon brengt iets in en je vindt iets over je werk of tijdens de vergadering. Maar ik had geleerd om me aan te passen. Dat ik zelf ook nog iets vond of voelde kwam bijna niet in me op. Maar ik kon er niet omheen. De tijdgeest en het perspectief veranderden. Voor gezamenlijkheid is individualiteit in de plaats gekomen. Het is niet zo dat de samenwerking verloren is gegaan, maar samenwerken bestaat nu uit het samengaan van verschillende individuen. Wow! voor mij is dat de wereld op zn kop. En vooral soms ook erg bedreigend, want ik MOET iets vinden en voelen….. en daar voor staan.

In de loop van de tijd heb ik geleerd wat het is om bij mezelf te blijven. Ik kan het zeker niet altijd. Pas me vaak aan. En als ik bij mezelf moet blijven kost dat moeite en energie. Ik heb zooo geleerd om mijn energie en mijn focus naar de omstandigheden te richten.

En nu leer ik mensen in mijn praktijk om bij zichzelf te blijven; om zichzelf te voelen. Om hun energie niet weg te geven aan hun werk, hun baas, hun partner, hun familie en alles eromheen. In het lijfelijke contact tijdens de sessies merk ik zo goed dat veel mensen hun energie gemakkelijker naar buiten richten. Afgestemd op alles om ze heen. En dat is mooi, want het voelt fijn als iedereen zich op de ander afstemt. Maar het mist eigenheid en het ZELF. En het mist het vermogen om zelf te voelen en persoonlijke grenzen te voelen. Het is dan ook heel belangrijk om te weten/begrijpen/voelen wat bij jezelf blijven is.

Hier volgen een aantal aspecten die kunnen helpen om BIJ JEZELF BLIJVEN:

  1. Blijf, in gesprek met anderen, in contact met je eigen lijf; je ademhaling, je spieren.
  2. Voel naar je voeten op de grond en voel door de grond heen naar de aarde.
  3. Voel ook je gerichtheid naar boven; naar de hemel boven je.
  4. Voel de ruimte om je heen; aan de voorkant, de zijkant EN ook de ACHTERKANT.
  5. Trek je hoofd iets terug uit de gespreksrichting; letterlijk terug naar jezelf. Ook je ogen kun je een millimeter terugtrekken en als het ware aan de achterkant van je ogen voelen.
  6. Voel jezelf stromen. Als je bij jezelf bent dan kun je letterlijk iets voelen sprankelen in jezelf.
  7. Voel ook waar het niet stroomt; en dat vertelt je ook hoe je je voelt: misschien zit er iets dwars?

 

Bovenstaande punten zijn tips om op te letten. De lijst is zeker niet volledig. Maar het zijn aanwijzingen om bij jezelf te blijven. Voor mij persoonlijk was het een hele kunst om het te leren, maar iedereen doorloopt hiermee zijn eigen proces. Op zijn eigen tempo. Je kunt geen fouten maken, hoogstens weer opnieuw beginnen. Telkens weer jezelf oppakken en voelen en terug naar jezelf. Altijd bij jezelf zijn kan waarschijnlijk niet, maar die uitspraak komt uit mijn mond. Is er iemand die het kan?

Veel liefs.

Miriam.